the orphanage
14 Februari 2014 | Tanzania, Ngateu
Mijn eerste dag op het orphanage was ja hoe moet ik het zeggen, een hele ervaring. Het was heel leuk ook wel schrikken in het begin maar na ongeveer een uur ging et al wat beter.
We werden twee keer rond geleid vanwege miscommunicatie maar dat was niet zo heel erg want, ik hoefde dan nog niet te praten.
Na anderhalf uur kwamen de andere "volunteers" waarvan de eerste gelijk met een kind naar het ziekenhuis moest.
Op een gegeven moment kwamen de laatste "volunteers" en kon de dag beginnen. De kinderen gingen eerst met ze alle in rijen staan, waarna ze eerst het volkslied zongen en toen en gebed op zeiden.
Hierna was het tijd voor de les, ik mocht samen met een meisje uit Zweden Engelse les geven, in het begin kon ik mezelf wel door de kop schieten maar gaandeweg gong het steeds beter.
Tijdens de pauze is eigenlijk alles wat die kinderen doen spelletjes en je hand vast houden of je knuffelen. Wat toch ook wel heel schattig is.
Na de pauze gaf ik samen met Freia (een volunteer) rekenen waarbij we de tafels oefenden. Deze les ging al beter ook al keek in vooral in het begin.
Na de lessen is het etens tijd, daar zit dan zo'n uur pauze tussen. Tijdens deze pauze zwermen alle kinderen om je heen, aan het eind van de dag zelfs na het eten werd ik er helemaal gek van die kinderen ze laten je helemaal niet met rust. Waardoor ik het op het laatste gewoon niet meer trok.
Ik heb de rest van de dag gewoon op de bank gelegen want het was echt heel zwaar. Maar al met al wel echt een hele bijzondere stage.
We werden twee keer rond geleid vanwege miscommunicatie maar dat was niet zo heel erg want, ik hoefde dan nog niet te praten.
Na anderhalf uur kwamen de andere "volunteers" waarvan de eerste gelijk met een kind naar het ziekenhuis moest.
Op een gegeven moment kwamen de laatste "volunteers" en kon de dag beginnen. De kinderen gingen eerst met ze alle in rijen staan, waarna ze eerst het volkslied zongen en toen en gebed op zeiden.
Hierna was het tijd voor de les, ik mocht samen met een meisje uit Zweden Engelse les geven, in het begin kon ik mezelf wel door de kop schieten maar gaandeweg gong het steeds beter.
Tijdens de pauze is eigenlijk alles wat die kinderen doen spelletjes en je hand vast houden of je knuffelen. Wat toch ook wel heel schattig is.
Na de pauze gaf ik samen met Freia (een volunteer) rekenen waarbij we de tafels oefenden. Deze les ging al beter ook al keek in vooral in het begin.
Na de lessen is het etens tijd, daar zit dan zo'n uur pauze tussen. Tijdens deze pauze zwermen alle kinderen om je heen, aan het eind van de dag zelfs na het eten werd ik er helemaal gek van die kinderen ze laten je helemaal niet met rust. Waardoor ik het op het laatste gewoon niet meer trok.
Ik heb de rest van de dag gewoon op de bank gelegen want het was echt heel zwaar. Maar al met al wel echt een hele bijzondere stage.
-
14 Februari 2014 - 08:17
Barbara:
Maak je ook foto's? Ik zie het al voor me. Die lang Witte met al die kleine kindjes. Hoeveel kinderen zitten er en hoe oud zijn ze? Luisteren ze goed en gaan ze net als bij ons op school klieren en met propjes gooien enzo. Hoe lang duurt zo'n dag voor jou en hoe is de reis er naartoe? Is Jan ook mee gegaan? Ik vind het super dat je dit doet. Liefs ook namens Rafael -
14 Februari 2014 - 09:00
Karen Verheul:
Wat een belevenis zo n eerste dag. Al die weeskindjes...tja ik kan me voorstellen dat t overweldigend is.
En inderdaad maak je ook FOTOS!!! VERGEET DAT NIET tussen alle Afrikaanse indrukken.. En dan had je nog niet eens over de prik en de koe verteld!!! Je wordt wel in het diepe gegooid. Maar laat je niet gek maken en blijf bij jezelf.
Het is toch heel bijzonder dat je daar bent ondanks dat 200 kids die je aandacht willen je overrompeld.
Denise zet jou af elke morgen op weg naar je werk? En hoe gaat t met Opa Jan.?
kijk nu al weer uit naar je volgende verslag.
Veel liefs Mamma K en Romein -
14 Februari 2014 - 10:27
Oma Ina:
Ha lieve Witte,
Wat heftig allemaal! geen wonder dat je daarvan soms moet bijkomen. Vooral ook omdat je voortdurend zoveel kinderen om je heen hebt in het weeshuis, die je geen moment met rust laten.
En geweldig dat je les geeft: eerst in het Engels en nu rekenles geeft.
Zijn het grote groepen kinderen in de klas? en lukt het om orde te houden? Of praat en rent iedereen door elkaar heen.
Werk je dan samen met de andere volunteers of moet je het alleen opknappen?
Spannend en opwindend allemaal!!!
Geef Opa Jan namens mij een knuffel en doe Isabel en Denise de groetjes.
veel liefs
Oma Ina
-
14 Februari 2014 - 14:58
Evie:
Hee Witte!
super veel plezier daar!!! Ben nu al benieuwd naar al je verhalen straks, het wordt vast onvergetelijk! :)
x Evie
-
15 Februari 2014 - 23:09
AMEESing:
yow gast klinkt best wel heftig goed.
hopelijk heb je een leuke (niet al te veel spullen gestolen) tijd
The Man
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
